برای کسب و کارهای کوچک، بسیار معمول است که هرگز بیشتر از نقطه تولید، سود کافی برای مالک ی مالکان) به منظور داشتن یک زندگی متوسط، رشد نکنند. به نظر میرسد که مهم نیست مالک (مالکان) چقدر سخت تلاش کنند، تلاشهای آنها برای رسیدن به سطح بعدی فقط منجر به سرخوردگی می شود. در این مرحله یکی از این دو اتفاق می افتد. یا آنها از اوهام خارج می ش وند و یا سرنوشت خود را می پذیرند که کسب و کارشان چیزی بیش از یک شغل کم درآمد و من درآوردی نیست.
واقعیت این است که بسیاری از صاحبان کسب و کار احتمالا در یافتن شغلی بهتر در صنعت خود خواهند بود. در این صورت احتمالا ساعات کمتری کار می کنند، استرس کمتری دارند و از مزایای بیشتر و زمان و تعطیلات بیشتری نسبت به زندانی که برای خودشان ایجاد کرده اند برخوردار می شوند. در سوی دیگر، به نظر میرسد تعداد کمی از صاحبان کسب و کار، همه ی این موارد را داشته باشند. آنها ساعت های معقولی کار می کنند، گردش نقدی فوق العاده ای از سرمایه گذاری خود دارند و از رشد مداوم برخودار می شوند.