خرید کردن، برای تأمین «نیاز» است؛ نه فقط نیاز به تهیه «کالا» بلکه نیاز به «تفریح» و یا «در جمع مردم بودن». همین گزاره، توجیه کافی به دست می‌دهد تا «خرید رفتن» را بخش مهمی از رفتار روزمره شهروندان بدانیم. وجود مراکز خرید، فروشگاه‌ها و پاساژهای مدرن و بزرگ، در گوشه و کنار شهرها، هم روایت حیات اقتصادی است و هم نماد مناسبات فرهنگی و مراودات اجتماعی جاری در شهر؛ پس نمی‌توان نگاهی تک‌بعدی و ساده به حضور فروشگاه، فروشنده، مشتری و کالا در فضای شهر داشت. چه کارکرد اقتصادی مورد نظر باشد و چه کارکرد فرهنگی و اجتماعی، می‌توان از تحول بازارهای شهری، تحلیلی تاریخی ارائه کرد؛ همچنین می‌توان گونه‌شناسی مشتریان یا مراکز خرید را اساس بحث قرار داد.