چرا بعضی ایده‌ها شکست می‌خورند اما بعضی اثرات گسترده‌ای به جا می‌گذارند؟ چرا نمی‌توانیم ایده‌های خوب و ثمربخشی که در سطح محلی جواب داده‌اند را در سطح ملی گسترش بدهیم؟ زمان مناسب برای افتتاح شعبه‌های بیشتر برای کسب‌وکاری کوچک و پررونق را چگونه تعیین کنیم؟ چطور افراد می‌توانند ایده‌هایشان را در سطح کشور اجرایی کنند؟
زیربنای همۀ پیشرفت‌های اجتماعی و فناورانه مسئلۀ مقیاس است، چون نوآوری‌هایی که جهان را تغییر می‌دهند آنهایی هستند که بر زندگی حداکثر افراد ممکن اثر می‌گذارند. هر جنبش اجتماعی اگر بخواهد اثرگذار باشد باید در مقیاس کلان اجرا شود. برای همین جان لیست، اقتصاددان دانشگاه شیکاگو و نویسندۀ کتاب ایده‌های پرتوان می‌گوید: تبدیل ایده به فعالیتی با اثرگذاری گسترده تنها به یک چیز بستگی دارد: این‌که آیا آن ایده می‌تواند به «ولتاژ بالا» برسد یا خیر – یعنی توانایی تکرارشدن در مقیاس بزرگ و سطح کلان را دارد یا نه.
«مقیاس» به واژه مدروز محبوب در دنیای استارتاپ‌ها تبدیل شده است. اما مقیاس فقط به معنای افزایش تعداد کاربر یا تصاحب سهم بیشتر از بازار نیست. مقیاس یعنی وقتی ایده‌ای را از گروهی کوچک می‌گیرید و همان را با نتایج مطلوب برای گروهی بسیار بزرگ‌تر به‌کار می‌بندید، چه در حال رشد دادن کسب‌وکاری کوچک باشید، چه جذب نیروی کار متنوع در سازمان، و چه در حال تولید و تحویل میلیاردها دوز واکسن.
نویسنده در این کتاب با تکیه بر تحقیقات اصلی خود، و همچنین مثال‌های جذاب از حوزه کسب‌وکار، سیاست‌گذاری، آموزش و سلامت عمومی، پنج عاملی که مانع اجرای ایده‌ها در سطح گسترده می‌شوند را بیان می‌کند.