کار آفرینی فرآیندی است که به کمک آن فرصت ها برای خلق محصولات و خدمات آتی، کشف، ارزیابی و مورد بهره برداری قرار می گیرند. به عبارت دیگر، این فرآیندی است که به کمک آن، سازمانها و افراد دانش جدید خود را به فرصت های جدیدی در قالب محصولات و خدمات جدید تبدیل می کنند. بر مبنای تعریف فوق، خلق دانش جدید، کلید فرآیند کار آفرینی است.به علاوه، محققان سازمانی به توانایی انتشار و بهره بردای از دانش فعلی و توانایی خلق دانش جدید به عنوان عامل حیاتی موفقیت اشاره کرده اند.
در گذشته، افسانه ای شایع بود که کارآفرینان دارای ویژگی ذاتی هستند و این ویژگی ها که همراه با آنان متولد می شود شامل: ابتکار، روحیه ی تهاجمی، تحرک، تمایل در به کار گیری ریسک، توان تحلیلی و مهارت در روابط انسانی است. بنابراین، فرض اساسی افسانه این بود که کار آفرینان از طریق آموزش، پرورش نمی یابند. اما امروزه، کارآفرینی به عنوان یک رشته ی علمی مورد شناسایی قرار گرفته و فروپاشی این افسانه قدیمی را به دنبال داشته است. رشته ی علمی کار آفرینی همانند تمامی رشته های دیگر، دارای مدل ها، فرآیندها و قضایایی است که باید دانش مربوط به آنها کسب شود.